Klubi i Librit ARKA

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”3112″ img_size=”large”][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]Klubi i Librit ARKA

✏️Libri i përzgjedhur “Princi i vogël” i Antoine De Saint – Exypéry.

✅Takohemi për një libër te Biblioteka Arka

?Datë 20 Mars 2019

⏰16.00

Permbledhje nga shtëpia botuese Toena

http://www.toena.com.al/toena/Botimet_e_reja/Antoine_De_Saint_Exypery_Princi_i_vogel.html

Sent-Ekzyperia nuk shkruan letërsi për letërsi, art për art, dhe përtej natyrës simbolike e në dukje irreale të “Princit të vogël” ai arrin të prekë tema e çështje jo thjesht konkrete, jo thjesht e rëndomtazi praktike, madje pragmatike, por të tilla, që sjellin thellimin në mendime të lexuesit, që e shtyjnë këtë të fundit të përjetojë ndjesinë e përgjegjësisë së të qenit njeri i qytetëruar.
Përmes një stili të thjeshtë deri në nivele fëminore, përtej një tejpashmërie të kristaltë të shtjellimit të subjektit, ne befas ndjejmë fuqinë rrëmbenjëse të një arti çuditërisht të thellë, të një arti që na vë përpara pikëpyetjesh, mprehtësia e të cilave mund ta gjejë shumëkënd të papërgatitur për t’u përgjigjur.
Ç’është ky djalë i vogël, që në libër quhet “princ”? Ç’janë këta planete të vegjël, ku jetojnë tipa njerëzish në dukje të çuditshëm, por që çuditërisht na duken aq të njohur, a thua se i kemi takuar diku dikur? Ç’është ky gjarpër shkretëtire, i cili kryen në libër një shërbim aq të veçantë? Ç’janë trëndafilat dhe përse duke i dashur ata ne arrijmë të njohim më mirë veten? Përse të rriturit e kanë kaq të vështirë të kuptojnë të vegjlit? Përse të rriturit kanë ngritur një shoqëri, në të cilën shifrat kanë më rëndësi se përjetimet, ndjenjat? Dhe përse tabloja e librit është kaq e zymtë, përse bota duket kaq e trishtuar?
Secili që merr e lexon librin “Princi i vogël”, mund të provojë t’u japë një përgjigje këtyre pyetjeve dhe të tjerave si këto, mund të provojë të matë me anë të mendjes botën që gjen në libër dhe botën që na rrethon. Dhe nuk do të ishte aspak çudi, sikur të shihte se jo të gjitha pyetjeve ai është në gjendje t’u japë një përgjigje bindëse, se mendja e tij nuk e ka të lehtë të rrokë domethënien e botës, në të cilën jetojmë.
Në kohën kur botohej “Princi i vogël”, në Evropë sidomos, por edhe në Azi e pjesërisht në Afrikë njerëzimi ndodhej në mesin e Luftës II botërore, ndodhej i përfshirë në gjirin e një përleshjeje – sot pothuaj të papërfytyrueshme – midis tërbimit të forcave të vdekjes dhe heroizmit e përkushtimit të ndershëm deri në fund të forcave të jetës.
E megjithatë Sent-Ekzyperia duket se ishte thellësisht i palumtur. Çfarë shikonte ky njeri i talentuar në botën e ditëve të tij, që nuk e kënaqte, që nuk e bindte në atë që njerëzimi do të dinte të sillej më mirë me veten pas luftës? Dhe si na shpaloset neve bota sot, 55 vjet pas botimit të këtij libri të thjeshtë në dukje?
“Të dashurosh nuk do të thotë të shihesh sy në sy, por të shikosh së toku drejt një drejtimi të përbashkët”, shkruante Sent-Ekzyperia. A e kanë njerëzit sot këtë drejtim të përbashkët? A i shtyn ata dashuria, nëse ajo ekziston, të shohin drejt të njëjtit pikësynim?
Leximi sot i një vepre si “Princi i vogël” mund të bëjë të vetëdijshëm cilindo së paku për dy gjëra: për nivelin e aftësive të tij gjykuese dhe për rrugën që ka përshkuar në këta dhjetëvjeçarë njerëzimi. Natyrisht mund ta bëjë të vetëdijshëm lexuesin edhe për atë që e vërteta është e bukur dhe e bukura është e thjeshtë.
Dhe kjo është shenjë e një letërsie të mirëfilltë, një letërsie jo fitimsynuese. Pikërisht e asaj letërsie, për të cilën kemi aq shumë nevojë dhe që aq dendur na mungon.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]